September 2008

Terug thuis in Yalanhuitz!

Hola hola,

Sorry dat ik jullie niet vroeger mailde, maar hier in Yalanhuitz is er nog geen elektriciteit, vandaar...

Hier gaat alles heel heel goed.

Zondag de 21ste hadden we onze vlucht eerst naar Washington en dan naar Mexico. Alles verliep perfect. 'k was echt blij dat Vake en Elke mee waren, wat het afscheid iets verzachtte. 's Avonds laat (na 24u reizen) kwamen we aan in Mexico. Na nog een uurtje op de metro zitten, kwamen we aan in 't stad, waar we doodmoe toch nog bruine bonen en tortillas gingen eten. We sliepen in een slaapzaaltje, maar hadden geluk dat we er de enigen waren, dus 't was er rustig en we konden wat uitslapen. Volgende morgen wat rond gelopen in Mexicostad en tegen de middag terug vertrokken naar de luchthaven.

Wat normaal gezien een vlucht van 1u en een half zou zijn, werd weer een lange namiddag... We kregen veel waar voor ons geld :-) want na een dikke twee uren vliegen werd er aangekondigd "bienvenidos a El Salvador" (welkom in El Salvador). Veel meer uitleg kregen we eigenlijk niet. Door 't slechte weer was de luchthaven in Guatemala gesloten en zouden we landen in El Salvador, waar we in een klein zaaltje wat mochten wachten.

Tegen de avond vlogen we dan toch nog naar Guatemala. Een hostesje vertelde ons dat ze genoeg kerosine meehadden om een aantal landingspogingen te doen... Na de eerste keer konden we al landen. Bij aankomst was 't al donker. We reden diezelfde avond door naar Antigua, waar we twee dagen verbleven. Elke en ik volgden er al een proefles salsa! Overal krijgen we te horen hoe erg we op elkaar lijken, dan voel ik me altijd vereerd op Elke te mogen lijken!

Woensdag 24 sept vertrokken we 's morgens vanuit antigua naar Huehuetenango. 6 uren in de chickenbus. Weer een belevenis op zich. Een Duitse man en Spaanse vrouw stapten op de bus en gaven vooraan in de bus een ganse preek over hun miserie, dat ze geen papieren konden krijgen om in Guatemala te blijven wonen en daardoor vroegen ze om geld... Vreselijk, rijke Europeanen die naar Guatemala komen om er te bedelen bij Guatemalteken die zelf 100 x minder mogelijkheden hebben als zij!

Door werken aan de weg, stond de bus een tijdje stil. Elke stapte uit om er pipi te doen in de struikjes. Plots vertrok de bus terug. Paniek natuurlijk! Ik maar roepen "mi hermana, mi hermana" (mijn zus!) en alle mensen op de bus maar lachen...

Tegen de avond kwamen we goed en wel (alle 3) aan in Huehuetenango. We bleven er slapen bij Celia (Spaanse vriendin).

De volgende dag kwamen Veerle en Steven ons ophalen. Blij weerzien!!! Veerle en Steven zijn echte schatten en hebben met hart en ziel voor de patienten en voor het kliniekje gezorgd in de periode dat 'k in België was! Voor ons vertrek naar Yalanhuitz nog vlug even aan de post gepasseerd en bij Ricardo de tandarts (die nog steeds als twee druppels water op Boma van de kampioenen lijkt). Volop genoten van de prachtige weg naar Yalanhuitz. Doordat het nu echt iedere dag regent staat alles heldergroen! Voor Elke allemaal de eerste keer dat ze dit ziet. Zalig om dit eindelijk met haar ook te kunnen delen! Vake kent het hier al goed en leidt haar overal rond.

Donderdagavond in de gietende regen, in 't donker, aangekomen in Yalanhuitz. Mooie rustige thuiskomst! Blij hier terug thuis te zijn!!!

Ik besef opnieuw hoe hard ik dit eigenlijk miste in België: De bergen, de lieve bescheiden mensen, het werk in het kliniekje, de kindjes met hun donkere oogjes en grote glimlach, de bananen, wisquils, appelsienen, bruine bonen, eten bij kaarslicht, om 8u 's avonds in bed, het geluid van de krekels en de ezels, chochi de poes die net bevallen is van een klein rost katje 'Milka', de auto volladen met kindjes als we naar de markt rijden in Ixquisis, Maria (gezondheidswerkster die bij ons in het kliniekje werk) die zoveel heeft bijgeleerd intussentijd, m'n metekindje Milli op bezoek, de combinatie van een kleedje met rubberlaarzen om recht door de plassen en modder te kunnen stappen, ...

Vrijdag alles uitgepakt terwijl Veerle consultaties deed en vake en elke (die hier "Milka" wordt genoemd : zou één van de 7 vrouwen van abraham zijn uit de bijbel) wandelingetjes doen in het dorp. Zaterdag kuisdag samen met Maria, terwijl Veerle & Steven de papieren van 't ministerie invulden en Milka en Vake de raampjes wasten.

Zondag samen naar de markt, waar Hanne, Kurt en de vrijwilligers van Pojom ook waren. Deed goed hen na lange tijd terug te zien! In de namiddag gingen we op bezoek bij Jesus voorwie 'k vorig jaar een rolstoel meebracht van België en bij Don Toribio en zijn vrouwtje (zie foto). Ze waren zo gelukkig met ons bezoek, het deken en de groentjes die elke en vake voor hen gekocht hadden op de markt. Het vrouwtje van Don Toribio wilde ons vanalles terug geven en weende bij ons vertrek omdat ze geen tortillas had om ons te geven. Zo typisch dat de armsten ter wereld alles wat ze hebben en ook wat ze niet hebben zouden willen geven! Ontroerend en aangrijpend!

Maandag (gisteren) was Veerle ziek. Ik deed de consultaties samen met Maria. Elke en vake deden een toertje in Yalanhuitz, kookten, wasten, ... Steven herstelde de generator. In de namiddag hoorden we plots dat de president van Guatemala naar Ixquisis zou komen. We sloten het kliniekje en reden met een volle auto mensen naar Ixquisis. Na een groot uur wachten zijn we teruggekeerd naar Yalanhuitz. De president stuurde - zoals gewoonlijk hier in Guatemala - zijn kat.

Vandaag, dinsdag. De tijd vliegt veel te snel! Ik geniet volop van de tijd samen met Vake en Elke hier in Yalanhuitz. Volgende week gaan we een weekje rondreizen, nu Veerle & Steven er nog zijn om het kliniekje op te houden. 'k laat jullie nu. Het is 12u30 en elke heeft juist bruine bonen, wisquils en guacamole gemaakt...

Vanals 'k kan schrijf ik jullie meer.

Heel veel liefs. Abrazo con Cariño

Eva x