Brieven uit Yalanhuitz

December 2004

Posadas

Eva:

Hola mis amigos y queridos.

Na een lange tijd ben 'k hier terug...  Intussentijd zijn we veranderd van jaar en is er weer heel veel gebeurd.   

Eerst en vooral wil 'k jullie allemaal een heel mooi nieuw jaar toewensen, omringd door de mensen die je dierbaar zijn en liefhebben, een goede gezondheid en vrede in je hart! 

't Lijkt een eeuwigheid geleden dat ik jullie schreef... van eind november 2004. 

De laatste maand van 't voorbije jaar verliep redelijk rustig.  We kregen veel hulp van twee Belgische verpleegstertjes Veerle & Emmeke en van Samira (verpleegster en vriendin van aan de kust). Ook Kurt hoorde bij ons hoogbezoek bij de wisseling van 't jaar...  Met de grote hulp van hen allemaal, genoten Hantje en ik van wat meer rust, hoewel er toch altijd van alles en nog wat gebeurt in Yalanhuitz.  Zieken genoeg, bezoekjes hier en daar, 2x per week in zweethut met m'n metekindje,  op zondag naar de markt, af en toe een spoedgeval dat ons doet rillen van angst en huilen van opluchting als er een goed einde aan komt.

Hanne:

Hola hola Queridos y queridas,

Wat ben ik blij eindelijk weer eens wat nieuws van ons te kunnen doorsturen, het is reeds lang geleden, éh... maar ook hier telt het gezegde: "geen nieuws is goed nieuws". Toch bij ons op persoonlijk vlak. Eigenlijk is er in deze 2 maanden echt, heel wat gebeurd en ik zal eventjes moeten nadenken hoe en waar ik deze nieuwsbrief kan starten.

Wat ik het meest herinner van de maand december zijn de "Posadas" hier in Yalanhuitz, de voorbereiding op Kerstdag! Negen avonden voor kerstavond beginnen de "katholiek gelovigen" in Yalanhuitz met de kerststal uit de kerk te dragen en elke avond in een verschillend huisje aan te kloppen en herberg te vragen. Ik vind het een hele mooie traditie.

Al zingend en ploeterend door de modder, elk met onze kaarsjes in één hand en ieder wel met een kindje aan de andere hand, stappen we dan van het ene huisje naar het andere en aan de deur wordt er een lied gezongen, zo met vraag en antwoord (Wij zijn Jozef en Maria en vragen of we deze nacht bij jullie mogen slapen). Als de deur dan eindelijk open gaat, begint de marimba te spelen en gaat iedereen binnen en is er een gebedsdienst, en meestal delen ze dan ook broodjes en koffie uit rond 10u ’s avonds. Zo wordt er echt naar kerst toegeleefd en besef je goed de betekenis ervan. Ook in het kliniekje hebben we een kerststalletje gezet, met een kaarsje erbij.

Op stap met de Kerststal tijdens de avonden voor Kerstmis

In december groeiden ook de kippetjes op volle toeren. In één-twee-drie waren die groot en kon de verkoop beginnen. De verkoop verliep wel iets moeizaam... 1000 kippen vlogen niet zomaar in enkele dagen de deur uit, wat eigenlijk het voordeligst zou zijn, maar uiteindelijk geraakten ze wel allemaal verkocht. Er is een goeie winst en daarmee hopen we nu snel een volgende lading kuikentjes te kunnen kopen en opnieuw te laten groeien in Yalanhuitz. Waarschijnlijk zullen ze binnenkort komen, afhankelijk van Jorge uit Huehuetenango, en het zullen er 500 zijn.

Eva:

Op 13 december kwam er een jongetje vragen of 'k kon meegaan naar z'n huisje om te kijken naar z'n broer die zich had gesneden met een machetemes. 

Toen we aan z'n huis kwamen, zag 'k een 20-jarige jongen liggen op een bankje, met z'n ene been omhoog. Een oude grootmoeder goot warm water over een wonde en propte de wonde vol met 'haar'. Hier in Yalanhuitz trachten ze steeds bloedingen te stelpen met een grote prop haar. 't Bloed stroomde uit z'n voet. 'k Wist zeker dat er een slagader doorgesneden was. We bonden z'n been af (juist voor de wonde) en Veerle & Emmeke legden er een strak verband rond. Ik besprak met de jongen de ernst van die snee en die bloedingen en probeerde hem ervan te overtuigen dat hij mee moest naar het ziekenhuis. Hij ging 'bijna' akkoord, maar wilde nog de toelating van zijn vader, die gaan werken was op het land... 

In afwachting belde ik het ziekenhuis in Huehuetenango en Roberto de piloot op.  Binnen 45 minuten zou het vliegtuigje in Ixquisis op ons wachten om de jongen naar Huehuetenango te brengen.

Toen ik met dit nieuws terug aan het huis van de jongen kwam, zei z'n vader heel overtuigd dat de hij zijn zoon niet zou laten gaan!  Ik probeerde hem ervan te overtuigen dat de kans heel klein was dat hij 't  hier zou overleven... maar hij geloofde me niet en werd, hoe meer 'k aandrong, kwader.  Hij verweet ons dat we hem behandelden als een beest en dat de wonde nog steeds bloedde doordat we z'n been geen uren afgebonden lieten... . Er was echt niets aan te doen!  Met een supergefrustreerd gevoel belde 'k het vliegtuigje af.  De vader werd zo kwaad dat hij ons niet meer in of rond zijn huis wilde...  

Enkele dagen later hoorden we dat de jongen diezelfde nacht in shock was gegaan (door teveel bloedverlies) en ze hem toch snel nog naar een ziekenhuis in Mexico hebben gebracht. 't Zal hen heel wat meer geld en moeite hebben gekost, maar 't belangrijkste is dat hij er levend en met twee benen vanaf is gekomen.   

Eindejaarsfeesten

Eva:

Kerstavond vierde 'k in Solola bij de familie van William.  Het ganse huis werd versierd.  Overal op de grond lag het vol met dennennaalden, in en op en rond het huis stond het vol met brandende kaarsjes... . De ganse dag was gevuld met versieren en tamales (typische feestgerecht; rijstdeeg met kip erin in een bananenblad gedraaid) maken.  Om 11u 's avonds was er een gebed en bezinningsmoment met de ganse familie.  Heel eenvoudig en mooi!  Om 12u kwam er vanop alle daken van Solola spetterend vuurwerk. Zo mooi om te bedenken dat Jezus' geboorte zo vreugdevol en enthousiast gevierd wordt! 

Hanne:

Met kerst ging ik dus naar Mexico (Cancun) om Kurt op te halen. Het was een heel blij weerzien. Snel wilden we naar Guatemala komen en na een busrit van bijna 20 uur, en nog enkele uurtjes om aan de grens te geraken, ontmoetten we Eva, Samira en Colocha en van daaruit reden we met onze Pico door tot in Yalanhuitz. In Yalanhuitz was het rustig, Veerle en Emmeke waren er ook nog. Samen vierden we oudejaarsavond bij het kampvuur. Heel gezellig !!

Rond het kampvuur op oudejaarsavond

Eigenlijk begon het feest in Yalanhuitz pas de dag erna, op 1 januari. De traditie in Yalanhuitz is de wisseling van burgemeesters en politieagenten op die dag. Eerst werden we uitgenodigd bij de nieuwe burgemeester, die onze buurman is. Daar werd er vooral onder de mannen, hier en daar dingen besproken en tips gegeven. Ze deelden ook sterke drank uit en sigaretten en snoep. Rond 10u30 ging iedereen naar het salon, en daar was de officiële overgave van de macht en de "houten ere-stokken".

De mensen die marimba speelden, speelden reeds van 6u 's morgens en hadden de taak dit vol te houden tot de volgende ochtend rond 6 uur. Er waren weer vele kraampjes met frisdrankjes en snoepen en zelfs twee frietkraampjes, ongelofelijk é! En 't waren nog heel lekkere frietjes ook ! 's Avonds was er in het salon dan het dansfeest met dus non-stop marimba-muziek. Als je je op de dansvloer waagt moet je wel even volhouden, ieder liedje duurt zowat 20 minuten. 

Op 2 januari gingen Samira, Kurt en ikzelf op weg naar Huehuetenango. De volgende dag ging Samira door naar Panajachel om Spaanse les te volgen bij William, terwijl wij de volgende dag enkele dagjes naar Monterico gingen. Veel te snel werd het tijd om terug naar Mexico te vertrekken en opnieuw afscheid te nemen op 8 januari.

Ondertussen was ook Veronica toegekomen, een Duits dokterstudentje.

O ja, ik vergat het nog te vertellen, in december hebben we ook ons Halcoontje, ons paardje, verkocht. Eigenlijk gebruikten we hem niet zoveel meer, door de komst van de nieuwe weg, daarmee werd hij zelf ook steeds koppiger en gevaarlijker en at hij vruchten op van de bomen van de mensen die rond het voetbalveld wonen. En zo, is hij nu beter in Ixquisis bij één van de grootgrondbezitters, die echte cowboys zijn.

We hebben een hele mooie tijd met Halcon beleefd en hij heeft ons de voorbije jaren enorm geholpen, we hebben er vele warme herinneringen aan.

Nieuwjaarsdag in Yalanhuitz: met z'n allen op weg naar het salon voor de verkiezing van de nieuwe burgemeester

Wisseling van de macht; het nieuwe bestuur voor 2005