Vivir en Amor

INLEIDEND WOORDJE

Omdat inleidingen tijdrovend kunnen zijn en omdat tijd hier vaak ontbreekt, vliegen we er maar meteen in. En voor we het vergeten: geniet ervan!

CLINICA YALANHUITZ

Isabella

Op 29 maart kwam een familie uit Chacaj aan onze deur kloppen. Isabella was op 15 januari met haar toen 2 maanden oude baby, Winder, ten gevolge aan een epilepsie-aanval in het vuur gevallen. Beiden liepen zware brandwonden op. Isabella was verbrand op haar borst, schouder en beide armen. Haar rechterarm was er het slechtste aan toe: ze was verbrand tot op het bot. Winder had een grote brandwonde op zijn buik, verder was zijn rechtervoetje er zo erg aan toe dat 5 teentjes geamputeerd moesten worden. Isabela en Winder verbleven 2 maanden in het nationaal hospitaal in Huehue. Daarna was hun geld op en konden ze niet anders dan terug naar huis gaan. Via familie die in Yichcacchin woont (een dorpje in de buurt van Yalanhuitz), kwamen ze bij ons terecht.
De eerste dag weigerde Isabella opgenomen te worden in de clinica, maar gelukkig veranderde ze een dag later van mening. Sindsdien verblijft Isabella, samen met haar man Baltazar en zoontjes Luis en Winder, in de patiëntenkamer van de clínica. Beetje bij beetje genezen haar grote wonden, dankzij de goede zorgen van het hele team. Enkel op haar rechterarm blijft het bot nog wat zichtbaar, maar we hopen dat Isabela over een maand helemaal genezen is.
Ook Winder stelt het goed, zijn voetje is bijna helemaal genezen, de rest van zijn brandwonden ook. Ondertussen is hij bijna 7 maanden oud en een heel vrolijke baby. Het samenleven met een gezin extra in de clinica is niet altijd even evident, maar iedereen past zich aan elkaar aan. Ondertussen zijn we één grote familie geworden.

Isabella en familie, de tijdelijke bewoners van de clinica!

Astrid krijgt bezoek

Voor Astrid waren de afgelopen maanden bijzonder want ze kreeg maar liefst 3 keer bezoek. Eerst kwamen haar ouders, waarmee ze na twee weken reizen een week in Yalanhuitz doorbracht. Daarna kwam haar zus Anne-Sophie proeven van het Guatemalteekse leven en ook vriendin Louise kwam uit België overgevlogen om Yalanhuitz te ontdekken. Het waren leuke tijden en ieders hielp mee op zijn eigen manier. Papa kluste bij, mama kuiste de hele kliniek, zus deed kiné met Isabella en Louise zorgde voor baby Winder.

Monika

Othopedagogiestudente Monika verbleef 3 maanden in Yalanhuitz. In die tijd organiseerde ze niet alleen jeugdwerk, maar zette ze ook een heus handhygiëneproject op poten. In de capacitación van de comadronas (de vorming voor de vroedvrouwen) gaf Monika uitleg over handhygiëne, ze toonde hoe je het best je handen wast. Alle vroedvrouwen deden enthousiast mee! In de tweede graad van de primaria (de 2de klas van de lagere school) gaf Monika eveneens een interactieve les over handhygiëne. Het boeide de kinderen enorm! Verder gaf Monika aan de moeders van de betrokken kinderen een vorming. Bovendien zorgde ze voor voldoende informatie en materiaal, zodat deze lessen in de toekomst nog verdergezet kunnen worden. Een prachtig project dat ook in Pojom opgestart werd (zie verder deze nieuwsbrief).

Monika toont de kinderen hoe ze hun handen moeten wassen!

Yana, Magdalena en Carolin

Enkele weken na het vertrek van de drie verpleegkundestudenten, kregen Mieke en Astrid versterking van Magdalena, Yana en Carolin, al kwamen ze niet alledrie tegelijk aan. Yana en Magdalena zaten al een tijdje in Pojom, dus ze kenden het project al goed. Magdalena kwam een week eerder dan Yana aan om Astrid te helpen wanneer Mieke en Monika in Huehue waren. Enkele dagen na aankomst van Yana kwam ook Carolin aan. Alledrie zijn duitse dokterstudenten in hun voorlaatste opleidingsjaar. Ze hebben een enorme kennis en waren een grote hulp voor Mieke en Astrid zowel tijdens de consultas als bij de opruim van de bodega. Bovendien gaven ze Mieke en Astrid de kans om andere dingen te doen zoals omliggende dorpen bezoeken om de kliniek te promoten. Ondertussen zijn Yana en Magdalena terug vertrokken en verblijft Carolin twee weken in Pojom om daar de medische ploeg te versterken.

Yana & Magdalena met een pasgeboren spruit!

Dia de madre

Moederdag wordt in Guatemala altijd uitbundig gevierd. Op 7 mei was het feest in Yalanhuitz. ‘s Ochtends waren er verschillende voordrachten, zangen en dans op de school, allemaal ter ere van de talrijke moeders. In de namiddag werd er naar goede gewoonte gevoetbald. Het was een prachtige, vreugdevolle dag. Het feest werd verdergezet in Ixquisis op 8, 9 en 10 mei. Drie dagen lang werd gevoetbald, gedanst en er stond zelfs een heuse kermis op de markt in Ixquisis. De vrijwilligers van Yalanhuitz en Pojom ontmoetten elkaar daar om van de unie sfeer te proeven.

Twee spoedgevallen

Op zondag 18 april reden Mieke en Monika met een heleboel patiënten naar Huehue. Toen ze op woensdag avond net terug in Yalanhuitz waren, werd aan de deur geklopt. Een man met een grote snede in zijn nek zat voor de deur. We dachten al snel aan een zelfmoordpoging, al vertelde de familie ons eerst een ander verhaal. Op eerste zicht dachten Mieke en Magdalena dat ze het wel konden hechten, maar na even proberen, merkten ze dat het toch te riskant was. De snede kwam namelijk heel dicht bij een slagader. Daarop werd besloten om naar Huehue te rijden. Astrid vertrok samen met Magdalena en ze kwamen er om 3u ‘s nachts aan. Daar werd de man gelukkig snel onder handen genomen, al gebeurde de hechting snel en niet erg steriel. Gelukkig genas de wonde goed en konden we een week later de draadjes verwijderen.
Op woensdag 26 mei trokken Annelies en Hilde, twee Nederlandse vroedvrouwstudenten van Pojom, naar Yalanthuitz om de clinica bij te springen in de periode dat Mieke naar Mexico zou reizen.
Die namiddag kwam een man op consulta met een grote hernia ter hoogte van zijn teelbal. Uit zijn verhaal bleek dat hij 4 jaar geleden al eens in spoed naar Huehue moest voor een hernia aan de andere kant. Omdat de hernia best groot was en we geen risico wilden nemen, vertrok Astrid samen met Hilde naar Huehue. Ze zouden donderdagavond terug in Yalanhuitz aankomen, vlak voordat Mieke zou vertrekken naar Mexico. ’s Avonds laat kregen ze echter autopech. De batterij van de auto begaf het, waardoor de lichten en ruitenwissers van de auto het niet meer deden. Het was te gevaarlijk om in het donker verder te rijden, dus beslisten ze om drie kwartier voor Huehue te stoppen. Gelukkig was Wouter net in Huehue en kon hij komen om de patiënt met zijn familie, Astrid en Hilde naar het hospitaal te voeren. Aangekomen op spoed waren er veel wachtende mensen en duurde het even voor een dokter kon komen kijken. De hernia was onderweg al deels terug naar boven gekomen en de dokter duwde hem er gewoon terug. Volgens haar was dit helemaal geen spoedgeval en moest de patiënt de dag erna maar op consultatie komen. Daar kreeg hij wél een afspraak voor een operatie. De auto kon de dag erop opgepikt en hersteld worden, waardoor Astrid en Hilde toch op tijd terug in Yalanhuitz aankwamen.

Verschillende bevallingen

De afgelopen weken waren voor vroedvrouw Mieke bijzonder in die zin dat ze bij maar liefst bij 4 bevallingen hielp. Op 26 april beviel de 16-jarige Damaris in de clinica van een kleine Astrid-Judith. Mieke werd daarbij geholpen door Yana, Magdalena en Astrid. Ook Monika kon deze mooie bevalling volgen. Twee weken later, op 12 mei, assisteerden Yana, Magdalena en Carolin Mieke ‘s nachts bij een bevalling in Yalanhuitz. Een gezonde jongen werd geboren. Op zondag 24 mei werd een heel kleine Fransisco geboren met de hulp van Mieke, Carolin en Astrid. Mieke moest een knipje doen zodat het gemakkelijk geboren werd, maar kon dit achteraf mooi hechten. Moeder en kind stellen het goed dankzij de dagelijkse zorgen. Tenslotte hielpen Annelies en Mieke een 39-jarige vrouw bij het ter wereld zetten van haar 10e kindje. Vroedvrouw Hilde was toen met Astrid in Huehue, maar hoopt toch nog een bevalling te mogen doen voor ze weer naar huis vertrekt. Gezien er in Yalanhuitz momenteel best wat ronde buiken rondlopen, zou dit heel goed mogelijk kunnen zijn.

Damaris geeft voor de eerste keer borstvoeding!

CASA MATERNA POJOM

Capacitación “handhygiëne” voor alle leerlingen en hun moeders

De Comision de Salud van Pojom (een raad in het dorp die gevormd wordt door de regering met als taak het verspreiden van info rond gezondheid, met onze eigen promotor Carlos als president) organiseerde in samenwerking met ADIVES (dit is een NGO die gezondheidsproblemen aanpakt in opdracht van de regering die zelf onvoldoende kan tegemoetkomen aan de hoge noden) en Vivir en Amor een vormingsnamiddag over handhygiëne.
Het plan bestond erin eerst een uitleg te geven aan alle moeders over het belang van handen wassen om ziektes te voorkomen. Vervolgens zouden alle kinderen uit de preprimaria, de primaria en de básico per klas ook een kleine vormingsles krijgen én een flesje handzeep . Daarna zou men zich opnieuw focussen op de moeders om het geheel nog eens samen te vatten.
Deel één werd ondertussen uitgevoerd. Niet minder dan 200 moeders (en niet te vergeten hun bijhorende kroost!) daagden op voor de informatiesessie. Het was een kleurrijke, vrolijke bende die onder een stralende zon geboeid naar de uitleg (in het Q’anjob’al) van de 8 promotoren van de Comision de Salud, Adives en Vivir en Amor zat te luisteren.
De alcalde, als vertegenwoordiger van het hele dorp, richtte zich ook tot hele groep en spoorde hen aan om meer op handhygiëne te letten. De comadronas Ana en Isabela van de casa materna toonden met een bekkentje water en heel veel zeep voor hoe je nu best de handen wast, en de vrouwen verdrongen zich om hen geen om zeker niets van de info te missen. Een geslaagde onderneming van de drie verenigingen en ongetwijfeld voor herhaling vatbaar…
De overige stappen van het plan liepen helaas wel enige vertraging op door enkele communicatieproblemen, maar in één van de komende dagen mogen ook alle 750 leerlingen van de primaria en de 80 van de básico zich aan ‘speciale handhygiëne les’ verwachten. Wordt dus zeker en vast vervolgd, we houden u op de hoogte!
Dit was de tweede keer dat de drie verschillende gezondheidsverenigingen (Comisión de Salud, ADIVES en Vivir en Amor) in Pojom de krachten bundelden om samen een vorming uit te werken. In de voorafgaande vergaderingen groeide het besef dat samenwerking alleen voordelen oplevert. Zo ontdekten de promotoren nu pas dat elke aparte vereniging verantwoordelijken aangesteld had per zona van Pojom. In de toekomst willen ze dan ook een gezamenlijke werkgroep oprichten van alle verschillende verantwoordelijken van 1 bepaalde zona. Een ontwikkeling die wij alleen maar heel hard kunnen toejuichen, want uiteindelijk werken we allemaal vol goede bedoelingen en met grote inzet aan hetzelfde ontzettend belangrijke thema van gezondheid.

Promotora Ana demonstreert het handen wassen uitvoerig onder goedkeurend oog van promotor Carlos.

Een promotor in de kijker… deze maand: CARLOS

Het zijn drukke tijden voor de clinica in Pojom. Regelmatig dagen van meer dan 30 patiënten. De doorsnee hoestjes en diarrees worden afgewisseld met de moeilijkere gevallen, zoals de patiënte met de zware brandwonden in haar gezicht. Gelukkig staat het medische team van Vivir en Amor dagelijks klaar om deze golf van patiënten op te vangen. Onze medische verantwoordelijke Katleen (= Katalina in Pojom) en de korte termijn vrijwilligers doen dan ook telkens hun uiterste best!
MAAR …
Omdat dit werk een onmogelijke taak zou zijn voor ons alleen (door de taalbarrière, de hoeveelheid werk, de culturele verschillen …) hebben we ook een heus team van vijf lokale promotoren. Onder het motto “Belgen komen, Belgen gaan - en misschien ooit wel eens definitief-, alleen de promotoren blijven bestaan” zijn ze dan ook onmisbaar voor de clinica. We willen heel graag verder met hen in de toekomst en daarom vinden we het belangrijk om hen te ondersteunen in hun verdere (vaak praktisch gerichte) opleiding. De promotoren vormen de stevige ruggengraat - om het medische vakjargon te respecteren - van de clinica.
Om deze mensen een beetje dichter bij jullie te brengen, willen we elke nieuwsbrief iemand aan u voorstellen. Wie zijn ze, wat doen ze en wat willen ze?
Lees, leer en leef mee …

Identiteitskaart:

Volledige naam: Carlos Antonio Gomez Juan
Geboortedatum: geboren op 8/12/84, volgens zijn passport pas op 10/12/84 (NOOT: daarvoor moet je in Guatemala zijn). Wel een goede reden volgens hem om twee keer te feesten.
Woonplaats: Pojom – Municipio San Mateo Ixtatan – Departemento Huehuetenango - Guatemala
Man van: Eulalia Andres Andres
Vader van: Lucia Antonio Gomez Andres, Adelina Maricelda Gomez Andres, Norma Magadalena Gomez Andres, Baltazar Otoniel Gomez Andres, Eva Lorena Gomez Andres
Promotor bij Vivir en Amor sinds: 7/12/2007

Carlos op de sponsorloop in Pojom!

Carlos, hoe kwam jij bij “Vivir en Amor” terecht als promotor?

Carlos moet even nadenken en begint daarna te vertellen …
Mijn vrouw, Eulalia, was ziek en ik trok naar de clinica om raad te vragen. Kurt vertelde me toen dat ze met de clinica eigenlijk nooit een huisbezoek deden en dat Eulalia zelf naar de clinica moest komen. Ze zeiden me ook dat ze 10 Q (NOOT: het tarief voor consultas buiten de uren) zouden vragen, indien ze wel een huisbezoek zouden doen. Maar ik dacht: het is erg genoeg dus ik betaal wel. Kurt en Hanne zijn dan gaan kijken en merkten dat Eulalia erg ziek was. Ze werd meteen met de auto opgehaald en in de patiëntenkamer van de clinica ondergebracht.
De eerste labo onderzoeken toonden aan dat het TB (=tuberculose) was. Ze werd dus opgenomen en ik bleef bij haar om over haar te waken.
Eulalia had veel koorts. Toen ik bij haar in de kamer was en Hanne of Kurt kwamen haar controleren, dan lette ik goed op wat zij deden. Al het materiaal (thermometer, bloeddrukmeter en koortswerende medicijnen) lag ook in de patiëntenkamer, dus ik kon goed volgen hoe zij te werk gingen. Hanne en Kurt hadden gezegd dat ik hen moest roepen bij problemen. Maar op een bepaald moment had Eulalia een koorstaanval. Het was al erg laat en ik wilde Hanne en Kurt niet storen omdat ze al zoveel gewerkt hadden. Ik heb toen zelf haar koorts opgemeten en haar de medicijnen gegeven…
Twee uur erna kwamen Hanne en Kurt om te vragen hoe het met Eulalia ging. Eulalia had al geen koorts meer dus dat was een goed teken! Hanne en Kurt keken op de fiche van de patiënt en zagen dat er iets bijgeschreven stond (NOOT: alles patiënten hier opgenomen worden wordt alles bijgehouden op een fiche). Ze merkten dat ikzelf alles genoteerd had en haar ook de juiste medicijnen toegediend had. Daarna vroegen ze of ik wilde werken in de clinica. Aangezien Eulalia zes maanden medicijnen moest nemen leek mij dat een goed idee om zo een beetje te zien hoe de clinica functioneerde en of het wel betrouwbaar was. Ik was van plan slechts zes maanden in de clinica te helpen en daarna zou ik terugkeren naar Playa del Carmen (NOOT: plaats in Mexico waar veel Pojomeros als illegaal gaan werken). Maar ik bleef plakken in de clinica en werk hier nog steeds.

Wat houdt je werk hier precies in?

Veel werk! Ik doe de consultas en ben verantwoordelijk voor de papieren van het ministerie. Daarnaast ben ik ook chauffeur voor spoedgevallen en dus eigenlijk 24 op 24 beschikbaar voor de clinica!

Hou je van je werk?

JA!
Welke opleiding wil je volgen en welk pad zie je voor je in de toekomst?
Mijn toekomstplan is niet zo duidelijk. Ik ben nog ver verwijderd van wat ik met mijn studies wil bereiken. Ik heb zonet mijn vijfde leerjaar afgewerkt (NOOT: Carlos stopte vroeg met zijn lager onderwijs en maakt het nu af met radio onderwijs). Ik begin binnenkort met het zesde leerjaar. Daarna moet ik me nog door het middelbaar worstelen. Als ik voor alles slaag, wil ik verder studeren voor “enfermero auxiliar” (hulpverpleegkundige). Ik wil verdergaan met studies waarbij ik verbonden blijf met de clinica. Natuurlijk hangt de weg die ik wil bewandelen, ook samen met de steun van de Belgen (NOOT: hij weet wel tegen wie hij het moet zeggen!), Alleen kan ik dat niet doen, ik heb een grote familie die ik moet onderhouden: vijf kinderen, in vergelijking met de Belgen is dat veel hé toch (NOOT: dat kan al tellen hé??).

Waar droom je van?

(dit blijkt een moeilijke vraag te zijn, daarna begint hij …)

Mijn droom is om verder te studeren en mijn diploma te behalen, om dan een écht beroep te hebben.

Heb je nog meer dromen?

Nee gewoon deze, iemand is nooit zeker waar hij zal uitkomen. Voorlopig is dat mijn droom. Ik ben nog onderweg hé. Als ik iets bereikt heb, dan droom ik misschien wel van meer.

Wat vind je leuk aan Pojom?

De zaken die je hier kunt kopen, zijn veel goedkoper dan ergens anders. Je kunt zelf fruit en groenten kweken, zodat je er niet voor hoeft te betalen. Het is er zeer rustig. Er zijn ook geen dieven (NOOT: in een land met de hoogste misdaad- en moordcijfers in Centraal Amerika kan dit wel tellen!), je hoeft dus geen schrik te hebben. Ik hou er ook van hier te leven. Mijn werk is vlakbij mijn huis. Alhoewel ik wel nog andere plaatsen wil leren kennen, hoor! Maar nu is het goed want ik zit dicht bij mijn familie.

Wat is typisch aan de Belgen? (of wat vind je van de Belgen?)

Het grootste verschil met Belgen en Pojomeros is dat Belgen veel studies gedaan hebben. Ze doen ook transparant werk en praten met duidelijke woorden. Ze zullen nooit leugens vertellen! En ze hebben veel ideeën om te verbeteren om dingen op te lossen. Ze zoeken ook geld. (NOOT: hoewel dit alles natuurlijk niet te veralgemenen valt)
In Pojom weet men niet altijd goed hoe dit te doen, ze kennen ook soms minder solidariteit. Belgen zijn ook heel geduldig en lief met kinderen of zieke mensen.

Zijn er ook grappige verschillen?

Ja, een verjaardag wordt helemaal anders gevierd. Er worden taarten gebakken en dan is iedereen zeer gelukkig.

Carlos dank je wel voor je tijd en je harde werk hier bij ons in de clinica!

ESCUELA POJOM

Tupac, jong coöperant van Volens, vertelt over het Pojomse schoolproject dat hij meehielp uitbouwen en vorm geven …

In België zit het schooljaar er bijna op. De laatste lessen worden gegeven en de eindexamens komen er aan. De zomerkriebels beginnen reeds bij iedereen te spelen. Vivir en Amor wenst iedereen een deugddoende vakantie!

In Guatemala loopt het schooljaar van januari tot oktober. De leerlingen zijn dus bijna halfweg. Anders dan in ons landje zijn de studenten in Pojom blij wanneer er les is en droevig wanneer de vakantie begint. Vakantieperiodes betekenen immers werken op het veld. Pojom is een boerengemeenschap en daarin moet iedereen zijn of haar steentje bijdragen.

Het rurale karakter van de gemeenschap weerspiegelt zich ook in de lessen. Elke maand worden er drie voormiddagen besteed aan landbouwlessen. Zo zijn de derde jaars van de middelbare school volop en heel gedreven bezig met een project rond champignons.

April, een maand van veranderingen

De afgelopen periode kenmerkte zich door vele veranderingen. Vivir en Amor wuifde Ineke en Lore uit. Zij werkten alletwee ontzettend enthousiasme mee in de middelbare school van Pojom. Ineke nam de Engelse lessen voor haar rekening en werkte met veel plezier mee in het jeugdwerk. Lore verzorgde de bijlessen waarin de leerlingen verschillende thema’s voorgeschoteld kregen die aan de hand van alternatieve methodes behandeld werden. Bedankt Ineke en Lore!

Lore en Ineke op hun afscheidsfeestje georganiseerd door de school

Vrijwilligers gaan en vrijwilligers komen. Lieve en Alain versterken nu het schoolteam. Lieve zal de volgende maanden de bijlessen geven. Alain, de vriend van onze medisch verantwoordelijke Katleen, zet Miets’ computerlessen verder. Miet zal op haar beurt Engelse lessen geven.

Na drie maanden computerlessen, volgde een evaluatie samen met de vrijwilligers, de Pojomse leerkrachten en de directeur. Tot enkele weken geleden gaven de vrijwillgers van Vivir en Amor de computerlessen en volgden Juan en Chico die lessen mee. De idee was dat ze op die manier meer en meer kennis konden verzamelen over computers en de informatiecalessen. In de evaluatievergadering kwamen we echter tot het besluit om de Pojomse leerkrachten meer protagonisme te geven in de les. De bedoeling is immers om op termijn de lessen volledig in handen te laten van de Pojomeros. Omdat we daar al enigszins mee willen starten, geven Chico en Juan de computerlessen nu zelf. De vrijwilliger van Vivir en Amor ondersteunt hen door samen met hen de voorbereidingen te maken en het lesgebeuren te overlopen. Verder werd ook beslist om de tweede básico (met 27 leerlingen) op te splitsen in twee klassen, zodat de leerlingen optimaler kunnen deelnemen aan en genieten van de computerlessen.

Een schoolproject mét visie.

Gaandeweg worden de lijnen van het schoolproject van Vivir en Amor steeds duidelijker. De sleutelwoorden zijn ‘ondersteuning en duurzaamheid’. In de praktijk proberen we dat om te zetten door volop in mensen te investeren. De lokale leerkrachten zijn immers zeer gemotiveerd en geloven sterk in de kracht van onderwijs als motor voor de ontwikkeling van hun dorp. Zij en hun leerlingen zijn de toekomst van Pojom. Jammer genoeg wordt hun vooruitgangsoptimisme vaak belemmerd door een gebrek aan mogelijkheden. Vivir en Amor kan helpen om deuren te openen en alternatieven te bieden.

Aangezien het schoolproject naast het gezondheidsproject bestaat en aangezien fondsen niet onbeperkt zijn, moet bij elke beslissing de haalbaarheid op lange termijn bekeken en ingeschat worden. Het onderwijsproject is een project van kleine stapjes. Maar elk stapje moet telkens de moeite waard én duurzaam zijn. Ondersteuning betekent dan ook dat de eerste viool steeds bespeeld wordt door het lokale schoolteam en dat Vivir en Amor enkel de achtergrond muziek verzorgt. Concreet betekent dit dat we vooral inzetten op het opleiden en vormen van leerkrachten, op het investeren in mensen dus.

Investeren in mensen is een duurzame hulp. Wanneer de steun van Vivir en Amor wegvalt, zetten zij immers de opgedane kennis en kunde voort. De computerlessen worden momenteel vanuit die optiek georganiseerd. Vanuit hetzelfde idee zullen voortaan ook de Engelse lessen meer en meer in handen gelaten worden van een lokale leerkracht. Verdere steun van Vivir en Amor zal telkens vanuit die optiek opgebouwd worden.

Het voltallige leerkrachtenkorps van de Básico Pojom. V.l.n.r. Juan, Francisco, Chico, Diego, Mateo. Vooraan: directeur Miguel.

Aniversario del Básico Pojom

Enkele dagen voor de “Semana Santa” (de Goede Week) vierde de middelbare school van Pojom uitbundig haar 2-jarig bestaan. Met man en macht zetten de 80 leerlingen zich in om de school er prachtig te laten uitzien: de allerlaatste muurschilderingen werden tot in detail afgewerkt, de achterkant van het schoolgebouw kreeg een stevige lik verf, de klassen zagen er netjes uit, een podium sierde het schoolplein en een Pojomse marimbagroep zorgde voor hemelse klanken…
Eerst werd de kersverse “reina van de Básico” (een leerlinge die de week daarvoor door alle anderen tot de nieuwe “Koningin” verkozen werd) “gekroond” onder de trotse begeleiding van het Guatemalteekse volkslied. Daarna richtten de leraars en de directeur enthousiast het woord tot alle aanwezige ouders. Vol vuur benadrukten ze het belang van het onderwijs hier in Pojom en hun streven naar een zo hoog mogelijke kwaliteit van de lessen. Daarna was het de beurt aan de leerlingen zelf…

Na een lange voorbereiding en een officiële selectienamiddag, kregen verschillende groepjes leerlingen de kans om hun kunnen te laten zien aan het hele dorp: live liedjes met de gitaar, dans, toneelstukjes, voordracht… Deze “Noche Cultural” liet alweer eens zien hoe creatief de leerlingen wel zijn.
Ook ‘s nachts werd het feest lustig verder gezet: de marimbagroep speelde de hele nacht door (en dat hebben we geweten in de clinica!) en de leerlingen van de básico hielden vanaf 3u ‘s nachts een optocht met veel lawaai door het dorp om zo de mensen te wekken. Tegen 5u.30 ’s morgens keerde iedereen dan naar het schoolplein terug om er samen gezellig te ontbijten! Zeker weten een geslaagd feest voor het 2-jarig bestaan van de Básico.

Moe maar tevreden (en met de restjes versiering nog aan het podium) werd de anniversario afgesloten met een lekker ontbijt!

De Pojomse Sponsorloop

Om alle lopers en medewerkers van de Belgische sponsorloop een hart onder de riem te steken, organiseerden we hier in Pojom ook een “carrera” (een loopwedstrijd). Alle leerlingen en leerkrachten werden persoonlijk in de klassen uitgenodigd, aan de hand van drie blitse anuncios (aankondigingen door de luidsprekers) werd het hele dorp opgeroepen en een spandoek “CORRER EN AMOR” vooraan aan de clinica moest de Pojomeros nog wat extra warm maken…
En het werkte, maar liefst 170 lopers – groot, klein, oud, jong- trotseerden de schroeiende hitte en de brandende zon om een 7km lange tocht te lopen op de “Pojomse hoogvlakten”. De start was wat je kunt noemen “explosief”. Na het startschot (enkele vuurwerkbommetjes) spurtte de hele bende naar voor, de kleintjes werden net niet vertrappeld door de rest of krabbelden razendsnel weer overeind, de oudsten baanden zich zo snel mogelijk een weg door de massa en helemaal achteraan bengelden de Belgische vrijwilligers, vol goeie moed, maar wel een tikkeltje trager…

De laatste richtlijnen voor de start

Het mag gezegd, de Pojomeros kunnen er wat van! Iedereen liep de tocht volledig uit, onze emergencia-auto-die-paraat-stond (we zijn een clinica of we zijn het niet!) moest geen enkele doodvermoeide of gekwetste gaan oppikken… Oef!
De winnaar liep de 7km in nog geen 30 minuten en enkele helden maakten er zelfs een tochtje van 14 km (!) van. De zes prijzen werden verdeeld per categorie (primaria – básico – andere) en dit telkens voor de eerste jongen en voor het eerste meisje.

Onze grootste loper hand in hand met onze allerkleinste

We hebben ontzettend hard genoten van deze leuke dag en hoopten zo de Belgen een hart onder de riem te steken voor hun sponsorloop. Een oprechte dankjewel aan alle Belgische lopers en organisatoren! Het doet ons écht groot plezier te merken hoeveel mensen het project steunen… en geeft ons alleen maar méér zin om door te gaan! Een dikke merci!

Pasta avond voor Vivir en Amor

Gunther Gijsen, een vrijwilliger die tijdens de zomer van 2010 naar Pojom komt om ons medisch team te verstreken, organiseerde op 27 maart een pasta avond ten voordele van Vivir en Amor. Het werd een enorm succes: niet minder dan 295 mensen kwamen eten en Gunther slaagde erin om een prachtig bedrag van 4500 euro te verzamelen. Gunther en co, hartelijk bedankt voor deze flinke duw in de rug van Vivir en Amor!